Επιστολή Προέδρου

Θεσσαλονίκη, 2 Φεβρουαρίου 2018

Προς:    Τον Υπουργό Υγείας κ. Ξανθό

Κοιν:      Γεν. Γραμματέα κ. Γιαννόπουλο

Κύριε Υπουργέ,

Μετά από την πρόσκλησή σας, για την οποία σας ευχαριστώ πολύ, ήρθα προχθές στην εκδήλωση για τα 100 χρόνια του Υπουργείου Υγείας. Πρέπει να σας πω εξ αρχής ότι κατέβηκα στην Αθήνα και έφυγα αυθημερόν μόνο γι’ αυτόν τον λόγο. Βλέπετε, υπάρχει για μένα πραγματική συναισθηματική φόρτιση, επειδή τα τελευταία 40 χρόνια η ζωή μου είναι κυριολεκτικά συνυφασμένη με το Υπουργείο Υγείας. Είχα και έχω φιλίες με πολλά στελέχη του και γνώρισα προσωπικά όλους  ανεξαιρέτως τους Υπουργούς, από τον αείμνηστο Σ. Δοξιάδη μέχρι εσάς, πολλοί μάλιστα με ετίμησαν με την φιλία τους. Η συνεργασία τους με τους φορείς που εκπροσώπησα ήταν πάντα δεδομένη, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν υπήρξαν πολλές –και κάποτε έντονες- διαφορές απόψεων.

Με αλγεινή έκπληξη παρατήρησα ότι τα Κέντρα Υγείας, αυτή η μεγάλη προσπάθεια στην κατεύθυνση της ολοκληρωμένης ΠΦΥ ιδιαίτερα στην παραμελημένη Ελληνική επαρχία, δεν αναφέρθηκαν ούτε καν σαν όρος, τόσο στις ομιλίες όσο και στο Λεύκωμα και αποφάσισα να σας απευθύνω αυτήν την επιστολή.

Αρχικά επιτρέψτε μου να σας περιγράψω ένα συμβάν του 1989. Την προηγούμενη χρονιά είχα αναλάβει, με ομόφωνη ψηφοφορία του ΣΚΕΙΟΠΝΙ, την θέση του Διευθυντού στο ΚΥ Ν. Μαδύτου και το 1989, μετά από πρόταση του Π.Ο.Υ. και σχετική απόφαση του Υπουργού Υγείας, ορίσθηκα Focal Point Coordinator του Προγράμματος του Π.Ο.Υ. για τα τρία Κέντρα Υγείας-Πιλότους (Νέας Μαδύτου, Σπηλίου και Σπάτων). Τον Σεπτέμβριο λοιπόν του 1989 με επισκέφθηκε στο ΚΥ Ν. Μαδύτου, ερχόμενη από τις ΗΠΑ η Dr Marie Farrel, Consultant του Π.Ο.Υ. προκειμένου να ενημερωθεί για την κατάσταση της ΠΦΥ στην Ελλάδα. Αφού την ξενάγησα στο Κέντρο Υγείας, της περιέγραψα την λειτουργία του και της εξήγησα ότι από το 1986 έως το 1988 δημιουργήθηκαν 163 τέτοιες δομές με καλή διασπορά σε όλη την Ελλάδα. Κατά την παρουσίασή μου όμως αυτήν, αντιλήφθηκα ότι η κ. Farrel δεν πειθόταν για τις περιγραφές μου, έτσι λοιπόν την οδήγησα με το αυτοκίνητό μου στα παρακείμενα ΚΥ Σοχού και Ζαγκλιβερίου, συνέχισα στα ΚΥ Λαγκαδά και Χαλάστρας και, όταν φθάσαμε τέλος στο ΚΥ Θέρμης, της έδειξα στον χάρτη όλα τα Κέντρα Υγείας που λειτουργούσαν τότε και την ρώτησα ποιο επιλέγει να επισκεφθούμε στην συνέχεια. Η κ. Farrel έμεινε πραγματικά εμβρόντητη και θυμάμαι ακριβώς την αντίδρασή της. Είπε : « Πώς τα καταφέρατε; Τέτοιο πράγμα δεν έγινε ποτέ και σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου! »

Αν με ρωτούσε κανείς ποιο είναι το μεγαλύτερο θεσμικό γεγονός στον τομέα της Υγείας τα τελευταία 40 χρόνια θα του έλεγα ότι είναι η εγκαθίδρυση της ειδικότητος της Γενικής/Οικογενειακής Ιατρικής και η «παραγωγή» 3.700 ικανών ιατρών αυτής της μη-ειδικότητος. Φυσικά χαμογελάτε τώρα για την μεροληψία μου και ίσως έχετε δίκαιο. Όμως, με κάθε βεβαιότητα, το μεγαλύτερο επίτευγμα των τελευταίων 40 ετών είναι η δομή εκ θεμελίων 163 υπέροχων νέων μονάδων ΠΦΥ, ο εξοπλισμός τους και η στελέχωσή τους και, όλα αυτά, σε δύο μόλις χρόνια, από το 1986 έως το 1988. Είχα και έχω πολλά να πω αναφορικά με βελτιώσεις στην λειτουργία των Κέντρων Υγείας, όμως αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι ο πληθυσμός της Ελληνικής επαρχίας, ο εγκαταλελειμμένος πληθυσμός που χρόνια έλεγε το «πούλα το βόδι και κατέβα στην πόλη» σχεδόν για όλα τα προβλήματα υγείας του, βρήκε για πρώτη φορά κοντά του ειδικούς γιατρούς σε 24ωρη βάση, βρήκε οδοντιάτρους (πραγματική χλιδή για την εποχή στην επαρχία), βρήκε Μικροβιολογικό και Ακτινολογικό Εργαστήριο. Νομίζετε ότι τα έχουν ξεχάσει ;

Πήρα λοιπόν το Λεύκωμα που μου έδωσαν στην είσοδο, άκουσα στην συνέχεια τον κ. Δραγασάκη, τον κ. Καφετζή και τέλος εσάς και με έκπληξη διαπίστωσα ότι αν ήμουν κάποιος αλλοδαπός ή κάποιος πολύ νέος Έλληνας αστός θα δημιουργούσα την πεποίθηση ότι η Ελλάδα δεν είχε ποτέ Κέντρα Υγείας. Πουθενά δεν αναφέρθηκε καν ο θεσμός και οι δομές. Μόνο ανάμεσα στις πάμπολες φωτογραφίες Υπουργών, εγγράφων, ιστορικών στελεχών, επιτευγμάτων του αντιφυματικού και ανθελονοσιακού αγώνα, της ΕΣΔΥ, του Καζαντζάκη και του Καρυωτάκη (ως υπαλλήλων του Υπουργείου), παραχωμένο ανάμεσα σε μια δωδεκάδα φωτογραφίες νοσοκομείων, γνώρισα ένα Κέντρο Υγείας, που θα έλεγε κανείς πως μπήκε εκεί κατά λάθος γιατί καμμιά αναφορά σχετική δεν γίνεται στα κείμενα.

Κύριε Υπουργέ, δεν έχω καμιάν επιθυμία να αντιδικήσω, όσο πιο  καλοπροαίρετα γίνεται σας δηλώνω ότι η παράλειψη αυτή – έτσι θα την αποκαλέσω- είναι μεγάλη, κραυγαλέα μεγάλη και η απορία μου, όταν γνωρίζω ότι και εσείς ο ίδιος ξεκινήσατε σαν ένας από εμάς, τους γιατρούς των Κέντρων Υγείας, γίνεται απογοήτευση…

Με εκτίμηση,

Μποδοσάκης – Πρόδρομος Μερκούρης
Πρόεδρος ΕΛΕΓΕΙΑ

Υ.Γ. Μια διόρθωση : Ο θεσμός του Αγροτικού γιατρού δεν καθιερώθηκε βέβαια το 1968 όπως διαβάζω στο Λεύκωμα αλλά το 1955 με το Β.Δ. 3487/55 και η θητεία δεν ήταν 6μηνη αλλά διετής αρχικά και στην συνέχεια – όπως και μέχρι σήμερα ισχύει – μονοετής. Ο κ. Γιαννόπουλος νομίζω ότι μπορεί να σας το βεβαιώσει.

IDEM